Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

удостовере́ние

1. (действие) све́дчанне, -ння ср.; пасве́дчанне, -ння ср.; засве́дчанне, -ння ср.; см. удостове́рить, удостоверя́ть;

удостовере́ние по́дписи секретарём засве́дчанне по́дпісу сакратаро́м;

2. (документ) све́дчанне, -ння ср., пасве́дчанне, -ння ср., засве́дчанне, -ння ср.;

удостовере́ние ли́чности све́дчанне (пасве́дчанне, засве́дчанне) асо́бы;

удостове́ренный пасве́дчаны; засве́дчаны;

удостове́рить сов. пасве́дчыць; засве́дчыць;

удостове́риться упэ́ўніцца; перакана́цца;

удостоверя́ть несов. све́дчыць;

удостоверя́ться

1. упэ́ўнівацца; перако́нвацца;

2. страд. све́дчыцца.

удосто́енный удасто́ены; (награждённый — ещё) ганарава́ны;

рабо́та удосто́ена Госуда́рственной пре́мии пра́ца ўдасто́ена Дзяржа́ўнай прэ́міі (ганарава́на Дзяржа́ўнай прэ́міяй);

удосто́ивать, см. удоста́ивать;

удосто́иваться, см. удоста́иваться;

удосто́ить сов., в разн. знач. удасто́іць; (наградить — ещё) ганарава́ць;

удосто́ить учёной сте́пени до́ктора нау́к удасто́іць вучо́най ступе́ні до́ктара наву́к;

удосто́ить высо́кой награ́ды удасто́іць высо́кай узнагаро́ды (ганарава́ць высо́кай узнагаро́дай);

удосто́ить ла́сковым сло́вом ирон. удасто́іць ласка́вым сло́вам;