Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

удорожи́ться падаражэ́ць, стаць даражэ́йшым.

удоста́ивать несов., в разн. знач. удасто́йваць; (награждать — ещё) ганарава́ць; см. удосто́ить;

удоста́иваться

1. удасто́йвацца; см. удосто́иться;

2. страд. удасто́йвацца; ганарава́цца; см. удоста́ивать.

удостовере́ние

1. (действие) све́дчанне, -ння ср.; пасве́дчанне, -ння ср.; засве́дчанне, -ння ср.; см. удостове́рить, удостоверя́ть;

удостовере́ние по́дписи секретарём засве́дчанне по́дпісу сакратаро́м;

2. (документ) све́дчанне, -ння ср., пасве́дчанне, -ння ср., засве́дчанне, -ння ср.;

удостовере́ние ли́чности све́дчанне (пасве́дчанне, засве́дчанне) асо́бы;

удостове́ренный пасве́дчаны; засве́дчаны;

удостове́рить сов. пасве́дчыць; засве́дчыць;

удостове́риться упэ́ўніцца; перакана́цца;

удостоверя́ть несов. све́дчыць;

удостоверя́ться

1. упэ́ўнівацца; перако́нвацца;

2. страд. све́дчыцца.

удосто́енный удасто́ены; (награждённый — ещё) ганарава́ны;

рабо́та удосто́ена Госуда́рственной пре́мии пра́ца ўдасто́ена Дзяржа́ўнай прэ́міі (ганарава́на Дзяржа́ўнай прэ́міяй);