Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcćdefghijklłmnoópqrsśtuvwxyzźż
abcdefghjklłmnoprsśtwzźż.
acdefgijklłmnoórstuwyzż.

oblać

зак.

1. абліць;

2. перан. заліць;

3. разм. абмыць (адзначыць выпіўкай);

oblać egzamin — праваліць экзамен;

oblać kogo zimną wodą — абліць каго халоднай вадой

oblać się

зак. абліцца;

oblać się (zimnym) potem — абліцца (халодным) потам;

oblać się rumieńcem — заліцца чырванню; пачырванець

oblamować

зак. аблямаваць

oblatany

w czym разм. бывалы; дасведчаны; абазнаны

oblatywacz

м. лётчык-выпрабавальнік

oblatywać

незак.

1. аблятаць;

2. адвальвацца, адпадаць;

3. аблятаць, асыпацца;

4. перан. ахопліваць

oblec

I зак.

адзець, надзець;

oblec w czyn — ажыццявіць, здзейсніць;

oblec szatę zakonny уст. пастрыгчыся (пайсці) у манахі

II зак. вайск.

аблажыць, асадзіць;

oblec twierdzę — асадзіць крэпасць

oblecieć

obleci|eć

зак.

1. абляцець (што; вакол чаго);

2. (хутка) абабегчы;

3. адваліцца; асыпацца; апасці;

4. перан. ахапіць; апанаваць;

strach go ~ał разм. страх яго ўзяў

oblegać

незак.

1. вайск. абложваць; асаджваць; абкружаць;

2. (пра адзенне) прылягаць, аблягаць

oblekać

незак.

1. адзяваць;

2. пакрываць, ахінаць