Verbum

oboczność

ж. грам. чаргаванне

oboczny

1. сумежны;

2. грам. паралельны;

formy ~e — паралельныя формы

oboista

м. муз. габаіст

obojczyk

м. анат. ключыца

oboje

зборн. абое (пра асоб рознага полу, дзяцей, жывёл);

oboje rodzice — абое бацькоў;

siedliśmy oboje — (ён і яна)

na ławce — мы абое селі на лаўку;

oboje małżonkowie — абое супругаў

obojętnie

1. абыякава;

2. усё адно; усё роўна; без розніцы;

obojętnie kto/kiedy — усё роўна хто/калі;

3. хім., фіз. нейтральна

obojętnieć

незак. na coстанавіцца (рабіцца) абыякавым да чаго

obojętność

ж.

1. абыякавасць; нячуласць;

2. хім., фіз. нейтральнасць

obojętny

абыякавы

obojnactwo

н. біял. гермафрадытызм