Verbum

om

м. эл. ом

omackiem

навобмацак;

po ~u — вобмацкам

omal

ужываеццца з адмоўем: nie;

że nie —ледзьве, ледзь, амаль;

omal nie wpadł pod tramwaj — ледзь не трапіў пад трамвай;

omal że oczu mu nie wydrapała — ледзьве вачэй яму не выдрала;

to jest omal że niemożliwe — гэта амаль немагчыма

omam, ~u

м.

1. галюцынацыя;

2. спакуса

omamić

зак.

1. увесці ў зман, падмануць;

2. спакусіць

omamiony

1. падмануты;

2. спакушаны, прываблены;

omamiony perspektywą łatwego zarobku — спакушаны (прываблены) перспектывай лёгкага заробку;

omamiony obietnicami — а) падмануты абяцаннямі;

прываблены абяцаннямі

Oman

м. Аман

omasta

ж.; гл. okrasa 1

omasztowanie

н. мар. рангоўт

omaścić

зак.; гл. okrasić 1