Verbum

os.

1. = osoba, osób — чалавек; чал., ч.;

2. = osoba — грам. асоба; ас.;

3. = osiedle — пасёлак; пас.

osa

ж. заал. аса;

cienka jak osa — у яе асіная талія; з асінай таліяй;

cięty jak osa — з’едлівы (як аса); злы

osaczać

незак.

1. акружаць; асочваць;

osaczać zwierza w obławie — акружаць звера ў аблаве;

2. абложваць, асаджваць;

osaczać przeciwnika — асаджваць праціўніка

osaczyć

зак.

1. акружыць; асачыць;

2. аблажыць, асадзіць

osad, ~u

м.

1. асадак;

osad na dnie retorty — асадак на дне рэторты;

2. геад. нанос;

osad mułu — нанос мулу (глею)

osada

ж.

1. пасяленне; паселішча; пасёлак;

2. ручка; дзяржанне;

3. бат. кветаножка

osadka

ж.

1. ручка; дзяржанне;

2. бат. кветаложа;

3. бат. завязь

osadnictwo

н. пасяленне; каланізацыя

osadnik

м.

1. пасяленец; каланіст;

2. асаднік (пасяленец у Заходняй Беларусі пры панскай Польшчы)

osadzać

незак.

1. сяліць, пасяляць;

2. прызначаць; саджаць (у турму);

3. наносіць;

4. насаджваць, асаджваць