Verbum

ostać się

зак. утрымацца; выстаяць; ацалець

ostatecznie

1. канчаткова;

2. нарэшце; урэшце

ostateczność

ostatecznoś|ć

ж. крайнасць, неабходнасць;

w ~ci — у крайнім выпадку; у выпадку крайняй неабходнасці;

wpadać z jednej ~ci w drugą — пераходзіць з адной крайнасці ў іншую;

doprowadzić kogo do ~ci — давесці каго да крайнасці

ostateczny

ostateczn|y

канчатковы, крайні, апошні;

~a potrzeba — крайняя неабходнасць, пільная патрэба;

~a decyzja — канчатковае рашэнне;

sąd ~y рэл. Страшны суд

ostatek

ostat|ek

м.

1. рэшта;

do ~ka — дарэшты, дашчэнту;

na ~ek — пад канец;

2. ~ki мн. рэшткі;

3. ~ki мн. загавіны (тры апошнія дні масленіцы)

ostatni

апошні;

~a posługa — пахаванне;

w ~ch latach — у апошнія гады;

~e słowo — апошняе слова;

~a wola — апошняе жаданне;

~e namaszczenie — царк. сабораванне;

on jest ~ą osobą, która ... — ён апошні, хто…;

w ~m przypadku ... — у апошнім выпадку

ostatnio

за апошні час; апошнім часам

ostemplować

зак. праштэмпеляваць; паставіць штэмпель; налажыць кляймо

ostemplowywać

незак. штэмпеляваць; ставіць штэмпель

ostentacja

ж.

1. паказная вялікасць (велічнасць);

2. дэманстратыўнасць