obfitość
obfitoś|ć
ж. мноства, багацце, дастатак;
jak z rogu ~ci — як з рога дастатку; з рога ўсяго многа
obfitować
obfit|ować
незак. знаходзіцца ў вялікай колькасці; быць багатым чым (на што);
lasy ~ują w grzyby — лясы багатыя грыбамі
obfity
w co багаты, шчодры на што;
obfity posiłek — багаты харч