Verbum

obostrzać

незак. абвастраць

obostrzenie

н. абвастрэнне

obostrzony

абвостраны

obostrzyć

зак. абвастрыць;

obostrzyć karę — узмацніць кару (пакаранне)

obowiązać

зак. абавязаць

obowiązany

абавязаны

obowiązek, ~ku

obowiąz|ek

м.

1. абавязак;

~ek względem dzieci — абавязак у адносінах да дзяцей, абавязак перад дзецьмі;

poczuwać się do ~ku — адчуваць сябе абавязаным;

~ek służby wojskowej — воінскі абавязак;

włożyć na kogo ~ek — ускласці на каго абавязак;

2. ~ki мн. абавязкі; пасада;

pełniący ~ki prezesa — выканаўца абавязкаў старшыні;

3. разм. служба

obowiązkowość

ж.

1. абавязковасць;

2. стараннасць

obowiązkowy

1. абавязковы;

2. старанны

obowiązujący

obowiązując|y

1. абавязковы;

2. юр. які дзейнічае; дзейны;

ustawy ~e — дзейныя законы