éhrbar
1.
а высок. шано́ўны, паважа́ны, ва́рты пава́гі
2.
adv пава́жна; прысто́йна
Éhre
f -, -n
1) го́нар
2) паша́на
auf ~! — сло́ва го́нару!
damít kann mann kéine ~ éinlegen — гэ́та не ро́біць го́нару
die létzte ~ erwéisen* — адда́ць апо́шні доўг
er fühlte sich in séiner ~ gekränkt — яго́ го́нар задзе́ты
éhren
vt
1) паважа́ць
ich fühle mich geéhrt — я задаво́лены [уце́шаны]
2) ушано́ўваць
Éhrenabzeichen
n -s, - знак узнагаро́ды, знак паша́ны
Éhrenamt
n -es, -ämter пачэ́сная (выбарная) паса́да; грама́дская пра́ца
ein ~ bekléiden [éinnehmen*] — займа́ць пачэ́сную паса́ду
éhrenamtlich
a ганаро́вы; грама́дскі; добраахво́тны (пра ўдзел у грамадскай працы)
~е Árbeit — грама́дская рабо́та
Éhrenbezeigung
f -, -en
1) аказа́нне ўшанава́нняў [паша́ны]
2) во́інскае прыві- та́нне
die ~ erwéisen* — аддава́ць чэсць
Éhrenbürger
m -s, - ганаро́вы грамадзяні́н
Éhrendenkmal
n -s, -mäler i -e по́мнік (у гонар каго-н., чаго-н.)
Éhrendienst
m -es, -e пачэ́сная слу́жба, ганаро́вая слу́жба