verníchten
vt
1) знішча́ць, вынішча́ць, зніштажа́ць; ліквідава́ць
2) паруша́ць (планы)
verníchtend
a знішча́льны (тс. пра крытыку, пра погляд)
éine ~e Níederlage — знішча́льнае [канчатко́вае, по́ўнае] паражэ́нне
Verníchtung
f -, -еn знішчэ́нне, зніштажэ́нне, разбурэ́нне
verníedlichen
vt прыхаро́шваць, замо́ўчваць хі́бы; прымянша́ць небяспе́ку
verníeten
vt тэх. заклёпваць, заніто́ўваць
Verníetung
f -, -en ні́та, заклёпка; заклёпванне
Vernúnft
f - ро́зум, здаро́вы сэнс
zur ~ bríngen* — даве́сці да ро́зуму
~ ánnehmen*, zur ~ kómmen* — аду́мацца, прыйсці́ да ро́зуму
vernúnftbegabt
a разу́мны, адо́раны ро́зумам
vernúnftwidrig
a неразу́мны, нелагі́чны, які́ супярэчы́ць здаро́ваму сэ́нсу