entgégentreten
* vi (s) выступа́ць супро́ць; праці́віцца (чаму-н.)
entgégenwirken
vi (D) процідзе́йнічаць (чаму-н.), змага́цца (з чым-н.)
entgégen=
аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:
1) супрацьдзеянне, супраціўленне: entgégenwirken процідзе́йнічаць
2) сустрэчны рух: entgégengehen* ісці́ насу́страч
entgégnen
vi пярэ́чыць; адка́зваць, дава́ць адка́з (у спрэчцы)
Entgégnung
f -, -en пярэ́чанне, адка́з, рэ́пліка
entgéhen
* vi (s) (D) бе́гчы, уцяка́ць (ад каго-н., чаго-н.); пазбяга́ць (каго-н., чаго-н.)
das entgíng mir — гэ́та я прапусці́ў, гэ́тага я не заўва́жыў
sich (D) étwas ~ lássen* — прапусці́ць што-н.
sich (D) etw. nicht ~ lássen — не адка́зваць сабе́ ў чым-н.
entgéistert
1.
a няўва́жлівы, летуце́нны (пра позірк)
2.
adv няўва́жліва
Entgélt
n -(e)s пла́та, апла́та; кампенса́цыя; адпла́та
gégen ~ — за пла́ту
entgélten
* vt паплаці́цца (за што-н.)
er hat séinen Féhler ~ müssen — ён паплаці́ўся за сваю́ памы́лку
Entgéltung
f -, -en адпла́та, ка́ра, распла́та; збаве́нне