Títel
m -s, -
1) ты́тул; загало́вак
2) ты́тул, зва́нне
den ~ führen — мець зва́нне
sich (D) den érsten ~ erkämpfen — спарт. заваява́ць зва́нне чэмпіёна
séinen ~ an j-n verlíeren* — спарт. прайгра́ць каму́-н. першынство́
Títelblatt
n -s, -blätter палігр. загало́вачны [ты́тульны] ліст
títelsüchtig
a пра́гны да ты́тулаў [зва́нняў]; славалюбі́вы, ганары́сты, пыхлі́вы, фанабэ́рысты
Títelverteidiger
m -s, - спарт. абаро́нца (чэмпіёнскага) ты́тулу
títschen
vt дыял. апуска́ць (у вадкасць), акуна́ць, мача́ць
Títte
f -, -n часцей груб. жано́чыя гру́дзі, цы́цкі
tízianrot
a ме́днага ко́леру (пра валасы)
tkm
= Tonnenkilometer – тона-кіламетр