Títel
m -s, -
1) ты́тул; загало́вак
2) ты́тул, зва́нне
den ~ führen — мець зва́нне
sich (D) den érsten ~ erkämpfen — спарт. заваява́ць зва́нне чэмпіёна
séinen ~ an j-n verlíeren* — спарт. прайгра́ць каму́-н. першынство́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)