verháuen
* vt
1.
1) пабі́ць, набі́ць
2) сапсава́ць, загубі́ць (справу); патра́ціць (грошы)
2.
(sich)
разм. (in, mit D) зрабі́ць памы́лку, даць ма́ху
Verhältnis
n -ses, -se
1) суадно́сіны, прапо́рцыя; машта́б, каэфіцые́нт
úmgekehrtes ~ — матэм. адваро́тная прапо́рцыя
chémisches ~ — хімі́чная ўласці́васць
im ~ zu etw. (D) — у параўна́нні з чым-н.
2) (zu D) адно́сіны (да каго-н., чаго-н.); су́вязь (з кім-н., чым-н.)
ínniges ~ — це́сная су́вязь
ein ~ éingehen* [ánknüpfen] — завяза́ць адно́сіны
3) pl вару́нкі, абста́віны; стано́вішча
er lebt in ärmlichen [dürftigen] ~sen — ён жыве́ ў дрэ́нных умо́вах
bei uns líegen die ~se ánders — у нас умо́вы [вару́нкі] і́ншыя
die näheren ~se — дэта́лі, падрабя́знасці
4) сро́дкі, магчы́масці
über séine ~se lében — жыць не па сро́дках
für méine ~se — па маі́х сро́дках [магчы́масцях]
verhältnisgleich
a суразме́рны, прапарцыяна́льны
Verhältnisgleichung
f -, -en матэм. прапо́рцыя
verhä́ltnismäßig
adv параўна́ўча, параўна́льна; адно́сна
Verhältnisvertretung
f -, -en прапарцыяна́льнае прадстаўні́цтва
Verhältniswahlsystem
n -s, -e сістэ́ма прапарцыяна́льных вы́бараў
verhältnisweise
adv прапарцыяна́льна, суразме́рна, адно́сна
Verhältniswort
n -(e)s, -wörter грам. прыназо́ўнік