pféffern
vt
1) пярчы́ць
2) разм. шпурну́ць, кі́нуць (куды-н.)
◊ j-m den Pelz ~ — ≅ лупі́ць каго́-н. як cíдараву казу́
Pféife
f -, -n
1) свісто́к, ду́дка
2) пі́пка, лю́лька
◊ die ~ im Sack hálten* — трыма́ць язы́к за зуба́мі
nach j-s ~ tánzen — скака́ць пад чыю́-н. ду́дку
pféifen
* vi, vt свіста́ць, насві́стваць
Pfeil
m -(e)s, -e страла́
◊ kéine Pféile im Köcher háben — разыгра́ць усе́ ко́зыры
Pféiler
m -s, - слуп, кало́на, апо́ра, бык (маста)
pféilschnell
a ху́тка як страла́, страло́ю, стрымгало́ў
Pfénnig
m -s, -e i - пфе́ніг (манета)
kéinen ~ Geld háben — не мець ні граша́
er dréhte jéden ~ zéhnmal um — ён лічыў ко́жную капе́йку, ён тро́сся над ко́жнай капе́йкай