Vergéblichkeit
f - ма́рнасць, дарэ́мнасць
Vergébung
f -, -en
1) разда́ча
2) дарава́нне, прабачэ́нне
ich bítte um ~! — прашу́ прабачэ́ння!, праба́чце!
vergégenwärtigen
: sich (D) etw. уяўля́ць (сабе́) што-н.
vergéhen
*
I
1.
vi (s)
1) прахо́дзіць, міна́ць
2) прапада́ць, зніка́ць, гі́нуць
◊ es vergíng ihm Hören und Séhen — ≅ у яго́ галава́ закруці́лася
2.
(sich)
(an D, gegen A) завінава́ціцца, зрабі́ць злачы́нства (перад кім-н.), учыні́ць гвалт (над кім-н., каму-н.)
sich an j-m ~ — ужыва́ць насі́лле над кім-н.
sich gégen die Gesétze ~ — паруша́ць зако́ны
II
vi (vor D) паміра́ць, му́чыцца, прапада́ць (ад смагі, тугі); паку́таваць (ад кахання)
Vergéhen
I
n -s, - праві́ннасць, злачы́нства, дрэ́нны ўчы́нак
II
n -s філас. знікне́нне; знішчэ́нне
vergéistigen
vt натхня́ць; адухаўля́ць
vergélten
* vt узнагаро́дзіць, аддзя́чыць
wie soll ich dir das ~! — як мне аддзя́каваць табе́ за гэ́та!
Vergéltung
f -, -en
1) узнагаро́джанне
2) адпла́та; по́мста (an D – каму-н.)