zéitig
1.
a
1) ра́нні
2) своечасо́вы
3) спе́лы
2.
adv своечасо́ва; за́гадзя, ра́на, заўча́сна
zéitigen
1.
vt
1) даць паспе́ць (чаму-н.); вы́трымаць (што-н.)
2) выяўля́ць, пака́зваць
er hat gúte Kénntnisse gezéitigt — ён паказа́ў до́брыя ве́ды
2.
vi (h, s) паcпява́ць
Zéitigung
f -, en
1) паспява́нне
2) выяўле́нне, пака́званне
Zéitkartenwagen
m -s, - трамва́йны ваго́н для прае́зду па сезо́ннаму біле́ту
Zéitkino
n -s, -s кінатэа́тр храніка́льнага фі́льма (з бесперапыннай дэманстрацыяй фільмаў)
Zéitlauf
m -(e)s, -läufe плынь [цячэ́нне] ча́су
in únseren Zéitläufen — у на́шыя часы́
zeitlébens
adv усё жыццё, на праця́гу ўсяго́ жыцця́
Zéitliche
das ~ ségnen — эўф. наказа́ць до́ўга жыць
den Weg des ~n géhen* — эўф. паме́рці, скана́ць