Vórsprung
m -(e)s, -sprünge
1) вы́ступ
2) перава́га
éinen ~ gewínnen* — атрыма́ць перава́гу
éinen ~ heráusholen — дабі́цца перава́гі
den ~ hálten* — утры́мліваць перава́гу
Vórstadt
f -, -städte пры́гарад, прадме́сце
Vórstand
m -(e)s, -stände
1) упра́ва, праўле́нне, ра́да
2) прэзі́дыум; старшыня́
vórstecken
vt
1) прыкало́ць, прышпілі́ць (спераду)
2) ста́віць, намяча́ць (мэту)
vórstehen
* vi
1) выдава́цца ўпера́д
2) (D) узнача́льваць (установу), зага́дваць (гаспадаркай)
vórstehend
a
1) што выступа́е (напр., скулы)
2) вышэйпамянёны
im Vórstehenden wúrde erwähnt, dass… — вышэ́й было́ зазна́чана
Vórsteher
m -s, - нача́льнік, шэф, зага́дчык
vórstellbar
a які́ [што] мо́жна сабе́ ўяві́ць
vórstellen
1.
vt
1) (па)ста́віць спе́раду
2) (j-m) пазнаёміць (каго-н. з кім-н.), адрэкамендава́ць, прадста́віць (каго-н. каму-н.)
3) уяўля́ць сабо́ю; стро́іць з сябе́ (каго-н.); выдава́ць сябе́ (за каго-н.)
er will ímmer etw. Besónderes ~ — ён заўсёды хо́ча быць чы́мсьці асаблі́вым
4)
sich (D) etw. ~ — уяві́ць сабе́ што-н.
2.
(sich)
(j-m) адрэкамендава́цца, прадста́віцца (каму-н.)