verbílden
vt скажа́ць, перакрыўля́ць, няве́чыць
verbíldlichen
vt рабі́ць нагля́дным, пака́зваць у во́бразе
verbínden
*
1.
vt
1) звя́зваць, злуча́ць
2) перавя́зваць
3) абавя́зваць
ich bin Íhnen sehr verbúnden — я Вам ве́льмі абавя́заны
2.
(sich) злуча́цца
sich éhelich ~ — уступі́ць у шлюб
verbíndlich
1.
a
1) абавязко́вы, які́ абавя́звае
etw. für ~ erklären — аб’яві́ць што-н. абавязко́вым
2) прыя́зны, паслу́жлівы; абавязко́вы, ува́жлівы
2.
adv
dánke ~ (st)! — ве́льмі [шчы́ра] удзя́чны!
bítte ~ (st)! — пако́рліва прашу́!
Verbíndlichkeit
f -, -en
1) абавязко́васць
2) абавяза́цельства; pl тс. даўгі́
unbefrístete ~ — бестэрміно́вае абавяза́цельства
~ der Finánzverwaltung — казначэ́йскае абавяза́цельства
óhne ~ — камерц. без гара́нтый
3) ласка́васць, ве́тлівасць, прыя́знасць
Verbíndung
f -, -en
1) су́вязь, злучэ́нне, канта́кт, спалучэ́нне, зно́сіны
mit j-m in ~ stéhen* — быць [знахо́дзіцца] у су́вязі з кім-н., падтры́мліваць су́вязь з кім-н.
mit j-m in ~ tréten* — уступі́ць у су́вязь [у адно́сіны] з кім-н.
2) хім. злучэ́нне
3) pl су́вязі; пратэ́кцыя
seine ~en spíelen lássen* — пусці́ць у ход свае́ су́вязі
Verbíndungsdienst
m -(e)s, -e вайск. слу́жба су́вязі
Verbíndungsglied
n -(e)s, -er сувязно́е звяно́
Verbíndungslini¦e
f -, -n вайск. камуніка́цыя, лі́нія су́вязі