Verúnzierung
f -, -en гл. Verunstaltung
2)
verúrsachen
vt прычыня́ць, выкліка́ць, мець за прычы́ну, мець (сваёй) прычы́най, ствара́ць наго́ду
Verúrsacher
m -s, - зачы́ншчык, віно́ўнік
Verúrsachung
f -, -en
1) прычы́на, наго́да
2) узбуджэ́нне (гневу і г.д.), прычыне́нне
verúrteilen
vt (zu D)
1) прысу́джваць, асу́джваць, засу́джваць
2) га́ніць, асуджа́ць
zum Schéitern verúrteilt — асу́джаны на права́л [пагі́бель]
Verúrteilte
sub m, f -n, -n асу́джаны, -ная
Verúrteilung
f -, -en
1) асуджэ́нне
2) юрыд. прыгаво́р, прысу́д
~ in Ábwesenheit [in contumáciam] — заво́чны прысу́д
verübeln
vt (D) крыўдзіцца (на каго-н., за што-н.)
verüben
vt твары́ць, рабі́ць, вытвара́ць (што-н. дрэннае)
víeles verübt háben — мець мно́га на сумле́нні
vervíelfachen
vt памнажа́ць, павялі́чваць, пабо́льшваць