méisterhaft, méisterlich
1.
a майстэ́рскі, уме́лы; маста́цкі
2.
adv па-майстэ́рску, уме́ла
méistern
vi
1) майстрава́ць, вырабля́ць
2) авало́дваць (чым-н.)
Schwíerigkeiten ~ — пераадо́льваць ця́жкасці
sein Fach ~ — авало́даць спецыя́льнасцю
séine Zúnge ~ — разм. трыма́ць язы́к за зуба́мі, прыкусі́ць язы́к
Méisterprüfung
f -, -en іспы́т [экза́мен] на зва́нне ма́йстра
Méisterschaft
f -
1) майстэ́рства
2) спарт. чэмпіяна́т, першынство́
Méisterschaftsanwärter
m -s, - кандыда́т на зва́нне чэмпіёна
Méisterschaftskampf
m -(e)s, -kämpfe спарт. барацьба́ за першынство́, ро́зыгрыш першынства́
Méisterschaftstitel
m -s, - спарт. зва́нне чэмпіёна
Méisterschütze
m -n, -n выда́тны страло́к; сна́йпер
Méistersinger
m -s, - гіст. майстарзі́нгер