entschíeden
1.
a
1) рашу́чы, пэўны
2) выраша́льны
2.
adv
1) рашу́ча
2) безумо́ўна
aufs Entschíedenste [aufs entschíedenste] — рашу́чым чы́нам; безумо́ўна
Entschíedenheit
f - рашу́часць, цвёрдасць
éine gróße ~ an den Tag légen — праяві́ць [паказа́ць] вялі́кую рашу́часць
entschléiern
vt
1) адкрыва́ць, здыма́ць вэ́люм
2) выкрыва́ць (тайну і да т.п.)
entschlíeßen
* (sich) (für A, zu D) адва́жвацца (на што-н.)
er kann sich dazú nicht ~ — ён не мо́жа на гэ́та рашы́цца
Entschlíeßung
f -, -en рашэ́нне, пастано́ва, рэзалю́цыя
entschlóssen
a рашу́чы
er ist zu állem ~ — ён гато́вы на ўсё
fest ~ sein — быць по́ўным рашу́часці
entschlúmmern
vi (s) задрама́ць, засну́ць
Entschlúss
m -es, -schlüsse рашэ́нне
éinen ~ fássen — прыма́ць рашэ́нне
durch éigenen ~ — добраахво́тна