entschíeden

1.

a

1) рашу́чы, пэўны

2) выраша́льны

2.

adv

1) рашу́ча

2) безумо́ўна

aufs Entschíedenste [aufs entschíedenste] — рашу́чым чы́нам; безумо́ўна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)