Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

СкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

Кію́га ’палка для хадзьбы’ (Нік. Очерки). Да кій (гл.). Адносна суфіксацыі ‑юга гл. Сцяцко, Афікс. наз., 178.

Кіюха́ ’рагоз і насенная шышка рагозу’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. кіёўках (гл.). Аб суфіксальным тыпе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 124.

Кію́шка ’катах’ (Мат. Голі.), ’качан кукурузы, кукуруза’ (Бяльк.). Гл. кіёўкай кіёўка4, да кій2 (гл.). Параўн. таксама кіюха (гл.).

Кію́шнік ’кісвашнік’ (Мат. Гом.). Да кіюшка (гл.), кіёвачнік (гл.).

Кія́жына ’выпадковая палка, не апрацаваная, не абгладжаная’ (Янк. I). Да кій© (гл.); кійжіяк > *кіячына з нерэгулярным пераходам у кіяжына.

Кія́к ’кукуруза, пачатак кукурузы’ (Янк. I). Да кій2 (гл.).

Кія́н ’катах’ (Мат. Гом.). Параўн. кіёўка3.

Кія́нка ’малаток’ (Мат. Гом.). Да кій1 (гл.).

Кія́х ’пачатак кукурузы, кукуруза’ (ТСБМ, Выг., Некр., Янк. Мат., Мат. Гом., ТС, Сержп. Грам., Нар. лекс., Жыв. сл.). Гл. кіяк.

Кіяхі́ ’рагоз’ (Жыв. сл., Ян.). Гл. кіюха.