ты́кацьI (торкаць і г. д.) (hinéin)stécken vt, stóßen* vt; wéisen* vt, zéigen vt (паказваць);
ты́каць па́льцам на каго-н [што-н] mit dem Fínger auf j-n [etw.] déuten [weisen*]
ты́кацьII (звяртацца на ты) dúzen vt
ты́кнуць
1. (уваткнуць) (hinéin)stóßen* vt; (hinéin)stécken vt;
2. (заткнуць) stécken vt, stópfen vt