ты́каць​I (торкаць і г. д.) (hinéin)stécken vt, stóßen* vt; wéisen* vt, zéigen vt (паказваць);

ты́каць па́льцам на каго-н [што-н] mit dem Fínger auf j-n [etw.] déuten [weisen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)