мах
◊ адны́м махам mit [in] éinem Zug; mit éinem Schlag;
да́ць маху éinen Féhler máchen; éinen Bock schíeßen*;
ён маху не да́сць bei ihm klappt álles;
з усяго́ маху (размахнуўшыся) mit vóller Kraft áusholend (zum Schlag)
мах
◊ адны́м махам mit [in] éinem Zug; mit éinem Schlag;
да́ць маху éinen Féhler máchen; éinen Bock schíeßen*;
ён маху не да́сць bei ihm klappt álles;
з усяго́ маху (размахнуўшыся) mit vóller Kraft áusholend (zum Schlag)
махавік
ма́хам
махану́ць
маха́ць
1. schwíngen*
маха́ць кры́ламі mit den Flügeln schlágen*;
маха́ць хвасто́м mit dem Schwanz wédeln;
маха́ць руко́й (развітваючыся) wínken
2.
Махачкала́
махе́р
махі́на
махіна́тар
махіна́цыі