разню́хаць, разню́хваць
1. wíttern 
2. 
разню́хаць, разню́хваць
1. wíttern 
2. 
разня́ 
разняво́ліцца sich ermútigt fühlen; sich erfréchen
разняво́льваць
1. 
2. (вызваліць, даць волю) (vom Joch) befréien;
3. ermútigen 
разня́цца sich öffnen; áufspringen* 
разня́ць
1. (раз’яднаць самкнутае) áufmachen 
2. (развесці ў бакі тых, хто б’ецца) aus¦einánder néhmen*, aus¦einánder bríngen*
Разо́ 
разо́ра 
разрабава́ць (áus)ráuben 
разрабі́цца, разрабля́цца
1. (разахвоціцца – у рабоце) sich éinarbeiten;
2.