Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я /

сы́каць, сы́кнуць

1. (утвараць глухія гукі) zíschen vi;

2. разм (злоснічаць) gehässig [bóshaft] sein; wüten vi;

3. разм (гаварыць злосным голасам) mit geréizter Stímme sprechen*; schímpfen vi;

сы́каць на каго-н j-m über den Mund fáhren*

Сыктыўка́р м Syktywkár n -s

сын м Sohn m -(e)s, Söhne;

◊ блу́дны сын бібл, тс перан, жарт der verlórene Sohn

сыно́к м памянш Söhnchen n -s, -

сыно́ўскі Sóhnes-;

сыно́ўскі абавя́зак Sóhnespflicht f -, -en

сыно́чак м памянш Söhnchen n -s, -

сып м мед Áusschlag m -(e)s, -schläge;

з’яўле́нне сыпу Eruptión f -, -en

сы́пацца verschüttet [áusgeschüttet] wérden (рассыпацца) herábrieseln vi (s), herúnterrollen vi (s), herábfallen* vi (s) (падаць);

тынк сы́плецца der Stuck fällt ab, der Mörtel ríeselt herúnter;

сы́пацца гра́дам hágeldicht régnen [níedersausen, prásseln];

папро́кі сы́паліся гра́дам es hágelte Vórwürfe

сы́паць, сыпну́ць, сыпану́ць

1. schütten vt; stréuen vt, áusstreuen vt, áusschütten vt; verschütten vt (міма);

ці́ха сы́паў дождж léise ríeselte [fiel] der Régen;

2. перан разм (імкліва бегчы, ехаць) schnell láufen* [fahren*];

◊ сы́паць грашы́ма mit Geld um sich wérfen*;

сы́паць цыта́тамі mit Zitáten um sich wérfen*;

сы́паць тра́пнымі жа́ртамі Wítze réißen*

сы́пкі Streu-, Flug-, stréubar;

сы́пкі пясо́к Flúgsand m -(e)s, Tríebsand m;

ме́ры сы́пкіх цел Hóhlmaße