раздзяля́льны
1. téilend, trénnend; Schéide-; Trénnungs-; Téilungs-;
раздзяля́льны знак
2.
раздзяля́льны злу́чнік disjunktíve Konjunktión
раздзяля́льны
1. téilend, trénnend; Schéide-; Trénnungs-; Téilungs-;
раздзяля́льны знак
2.
раздзяля́льны злу́чнік disjunktíve Konjunktión
раздзяўба́ць, раздзяўбці́
1. (álles) áufpicken
2. (пашкодзіць) zerpícken
раздо́брывацца, раздо́брыцца
раздо́брыць fréigebig máchen
раздо́лле
1. (шыр, прастор) (wéiter) Raum
2.
раздо́льны frei, sórglos;
раздо́льнае жыццё ein sórgloses Lében
раздо́рваць (viel, álles) verschénken
раздрабі́цца, раздрабля́цца sich zerschlágen*, zerschéllen
раздрабі́ць, раздрабля́ць
1. zerkléinern
2. (раздзяліць на часткі) áufteilen
3.
раздрабле́нне