Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в г ж о т у ы э -.

б в г д ё ж з і й к л м н п р с т у ў ф х ц ч ш я

раздзіра́ць гл разадраць

раздзьмува́ць гл раздзьмуць

раздзьму́хаць, раздзьму́хваць (агонь) ánfachen vt; entfáchen vt (тс перан)

раздзьму́ць

1. (рассеяць) aus¦einánder blásen*, verwéhen vt;

2. (агонь) ánfachen vt, entfáchen vt;

3. (надзьмуць) áufblasen* vt

3. (перабольшыць) áufbauschen vt, übertréiben* vt; schüren vt (стварыць шуміху)

раздзява́льня ж Kléiderablage f -, -n; Áuskleideraum m -(e)s, -räume

раздзява́цца sich áusziehen*, sich entkléiden

раздзява́ць áuskleiden vt, áusziehen* vt, entkléiden vt

раздзяле́нне н Téilung f -, Vertéilung f; Éinteilung f, Áufteilung f;

раздзяле́нне пра́цы Árbeitsteilung f;

раздзяле́нне ўла́ды Gewálteinteilung f

раздзялі́цца

1. sich téilen, sich trénnen;

2. (падзяліць маёмасць) das Vermögen [den Besítz] téilen;

3. разм sich téilen lássen*, óhne Rest [réstlos] áufgehen*;

4.:

па гэ́тым пыта́нні ду́мкі раздзялі́ліся in díeser Fráge gíngen die Méinungen aus¦einánder

раздзялі́ць, раздзяля́ць

1. téilen vt; vertéilen vt, zertéilen vt, éinteilen vt;

раздзялі́ць на ро́ўныя ча́сткі gléichmäßig vertéilen [éin teilen, áufteilen];

2. (зведаць што-н разам з кім-н) téilen vt