узбро́іць, узбро́йваць
1. bewaffnen
2.
узбро́іць ве́дамі чаго
3. (
узбро́іць, узбро́йваць
1. bewaffnen
2.
узбро́іць ве́дамі чаго
3. (
узбро́йванне
узбро́йвацца
узбуджа́льнасць
узбуджа́льнік
1. Erréger
2.
узбуджа́льнік хваро́бы Kránkheitserreger
узбуджа́льнік інфе́кцыі Infektiónserreger
3.
узбуджа́льны errégend, ánregend, réizend;
узбуджа́льны сро́дак
узбу́джанасць
быць у ста́не мо́цнай узбу́джанасці in héftiger Áufregung sein, áufgeregt [héftig errégt] sein
узбу́джаны
1. (разбуджаны) (áuf)gewéckt; wáchgerüttelt;
2. (у стане узбуджанасці) áufgeregt, errégt
узбуджа́ць, узбудзі́ць
1. (выклікаць) errégen
узбуджа́ць падазрэ́нне Verdácht errégen [hervórrufen*];
2. (настройваць каго
3. (прывесці ў стан нервовага пад’ёму) áufstacheln
узбуджа́ць не́рвы die Nérven réizen;
узбуджа́ць хада́йніцтва ein Gesúch éinreichen;
узбуджа́ць зыск [іск, спра́ву]
узбуджэ́нне
1. (дзеянне) Réizung
узбуджэ́нн крыміна́льнай спра́вы die Éinleitung éines Stráfverfahrens;
2. (стан) Errégung
быць у мо́цным узбуджэ́нні in héftiger Errégung sein, áufgeregt [héftig errégt] sein