улада́рны
1. (які валодае правам наследавання ўлады) hérrschend, regíerend;
2. (схільны падначальваць сабе) hérrschsüchtig, hérrisch;
улада́рны хара́ктар ein hérrschsüchtiger Charákter [kɑ-];
3. (уладарны; настойлівы) hérrisch, gebíeterisch; beféhlend
улада́рства н гл уладаранне
улада́рыць высок
1. hérrschen vi (над кім-н über A) (панаваць); behérrschen vt;
2. (быць вышэй, узвышацца) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi (пераважаць)
улада́ць (мець ва ўласнасці) besítzen* vt
Уладзівасто́к м Wladiwostók n -s
Уладзікаўка́з м Wladikawkás n -, Dsäudschychjäu [dzɛwʤix´jɛw] n -s
Уладзі́мір м Wladímir n -s
ула́дзіцца sich régeln, in Órdnung kómmen*; sich légen (супакоіцца);
усё ула́дзілася álles hat sich in Wóhlgefallen áufgelöst
ула́дзіць
1. órdnen vt, régeln vt, éinrichten vt;
ула́дзіць спра́ву éine Ángelegenheit régeln; éine Sáche ins Réine bríngen* (разм);
2. (спрэчку) schlíchten vt, béilegen vt
уладкава́нне н Régelung f -, -en, Órdnen n -s; Órdnung f -