Verbum

дзі́кі

1. (першабытная стадыя развіцця) primitív [-´ti:f] (пра людзей);

2. (не прыручаны, не культываваны) wild, wild lébend [wáchsend]; úngezähmt (звер); nicht gezüchtet (расліна); únberührt (прырода);

3. (неабжыты, занядбаны) verwíldert;

дзі́кая мясцо́васць Wíldnis f -, -se, wíldes Land;

4. перан (неўтаймаваны, шалёны) wild, roh, úngezügelt;

дзі́кія но́равы róhe [wílde] Sítten pl;

5. перан (сарамлівы) schüchtern, scheu, ménschenscheu;

◊ быць у дзі́кім захапле́нні héllauf begéistert sein (ад каго-н, чаго-н von D);

дзі́кая ду́мка ein únsinniger [wáhnsinniger] Gedánke;

дзі́кі боль rásender Schmerz

дзіклі́вы разм

1. (палахлівы) scheu; ménschenscheu;

2. (сарамлівы) schüchtern, verlégen;

3. (нелюдзімы) úngesellig

дзіку́н м

1. (першабытны чалавек) Úrmensch m -en, -en; Wílde (sub) m -n, -n;

2. перан (нелюдзімы) Ménschenscheue (sub) m -n, -n (разм)

дзіку́нка ж Wílde (sub) f -n, -n; перан Ménschenscheue (sub) f -, -n

дзіку́нскі wild

дзіку́нства н Wíldheit f -

дзіра́віць разм lóchen vt, durchlöchern неаддз vt

дзіра́вы durchlöchert, löch(e)rig, zerlöchert;

дзіра́выя пальча́ткі zerríssene Hándschuhe;

◊ дзіра́вая галава́ [па́мяць] ein Gedächtnis wie ein Sieb, ein kúrzes [schléchtes] Gedächtnis

дзірако́л м Lócher m -s, -

дзірва́н м

1. (дзёран) Rásen m -s, -;

2. (зямля, парослая травой) stark begráster Bóden