Verbum

цір ​¹, ‑а, м.

Закрытае ці паўзакрытае памяшканне для вучэбнай і трэніровачнай стральбы з ручной агнястрэльнай і пнеўматычнай зброі. Вася колькі разоў страляў да гэтага з дробнакалібернай у ціры. Пальчэўскі. Страляць навучаецца ў ціры Суворавец, юны салдат. Аўрамчык.

[Фр. tir.]

цір ​², ‑у, м.

Спец. Састаў з смалы, каніфолі і інш., якім змазваюць стаячы такелаж і рангоўт на караблях.

[Гал. teer.]

цірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ціраваць.

цірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да ціраваць.

цірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Змазваць, пакрываць цірам ​².

ціро́льскі, ‑ая, ‑ае.

Такі, як у Ціролі; уласцівы жыхарам Ціроля. Цірольскія песні. Цірольскі танец. Цірольскі капялюш.