Verbum

ці́пачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ласк. Курыца.

ці́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Ласк. Курыца.

ціпу́н, ‑а, м.

Хвароба птушак — храсткаваты нараст на канцы языка.

•••

Ціпун на язык каму — нядобрае нежаданне таму, хто сказаў што‑н. непрыемнае, непажаданае. [Мігуцкі:] Пакуль вы надумаецеся, дык немец сцапае вас, як курапатку. [Ганна Якаўлеўна:] Ціпун вам на язык! Крапіва.

ціпча́к, ‑у, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

ціпчако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ціпчаку; парослы ціпчаком. У пачатку жніўня атары пераганяюць.. у ціпчаковыя стэпы. Беразняк.

ціп-ці́п, выкл.

Вокліч, якім падзываюць курэй. Прытоіцца [хітрун] за плотам, нібы цень, І ціхенька курэй прыманьвае з гарода: «Ціп-ціп! Ціп-ціп!» Корбан.