цілі́канне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З галін пазбірала [труба-берасцянка] Ціліканне жоўтых сініц. Калачынскі.
цілі́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Абзывацца гукамі, падобнымі на «ці-лі», «ці-лі» (пра птушак).