фака́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фокуса 1. Факальная лінія.
фа́кел, ‑а, м.
1. Свяцільня, звычайна ў выглядзе палкі з наматаным на канцы прасмоленым пакуллем. Мама ўжо хацела бегчы да рыбакоў, каб шукаць [Рыму] з факеламі на рэчцы, але тут адчыніліся дзверы і на парозе паказалася Палагея Аляксандраўна. Васілеўская. Чалавек дзесяць немцаў мітусіліся каля хат, з бутэлькамі і палаючымі факеламі ў руках. Якімовіч.
2. перан. Пра таго, хто (або тое, што) нясе веды, свабоду, ісціну і пад. Нязгасным полымем гарыць у руках чалавека-творцы факел ведаў, запалены Праметэем. «Маладосць».
3. Спец. Конусападобнае полымя, а таксама струмень газу або вадкасці, якія маюць выгляд конуса. Са знешніх самых эфектыўных прыкмет промысла — факел над зялёным жытам: спальваецца газ, які аддзяліўся ад нафты. Шамякін.
4. У астраноміі — светлыя, няправільнай формы плямы на паверхні Сонца.
[Ням. Fackel.]
факелано́сец, ‑сца, м.
Спец. Спартсмен, які нясе факел пры адкрыцці алімпіяды.
фа́кельны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да факела. Факельнае полымя. // З факелам (факеламі). Моладзь наладзіла факельнае шэсце да Дзвіны. Хадкевіч.
фа́кельшчык, ‑а, м.
1. Той, хто нясе факел у час шэсця, працэсіі.
2. Той, хто падпальвае што‑н. пры дапамозе факела. Ягор ведаў прыёмы гітлераўскіх факельшчыкаў: абліць сцены газай і на хаду падпаліць. Кавалёў. // перан. Той, хто падбухторвае на вайну. Факельшчыкі вайны.
факі́р, ‑а, м.
1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.
2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.
[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]
факі́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да факіра; уласцівы факіру.
факсі́міле,
1. нескл., н. Дакладнае ўзнаўленне рукапісу, дакумента, подпісу і пад. пры дапамозе фотамеханічнай рэпрадукцыі.
2. нескл., н. Клішэ, пячатка з чыім‑н. подпісам.
3. у знач. нескл. прым. і прысл. Дакладна ўзноўлены, у дакладнай рэпрадукцыі. Подпіс факсіміле. Выдаць рукапіс факсіміле.
[Ад лац. fac simile — рабі падобнае.]