Verbum

фас, ‑а, м.

1. Выгляд твару спераду. // Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).

2. Спец. Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.

•••

У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.

[Фр. face — твар.]

фа́са, ‑ы, ж.

Разм. Драўляная дзежка з клёпак, якая служыць для захоўвання розных прадуктаў.

[Польск. fasa ад ням. Fass — бочка.]

фасава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад фасаваць.

2. у знач. прым. Папярэдне разважаны і ўпакаваны ў пэўных дозах. Фасаванае масла.

фасава́цца, ‑суецца; незак.

Зал. да фасаваць.

фасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Папярэдне разважваць, раскладваць і ўпакоўваць што‑н. у пэўных дозах, колькасцях. Фасаваць цукар.

[Польск. fasować ад ням. fassen — разважваць.]

фаса́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Пярэдняя галоўная частка будынка, што выходзіць на вуліцу. Галоўны фасад павільёна ўпрыгожваецца велічнай каланадай. «Беларусь». Цешыла і вабіла ўсё: .. абліты вадою асфальт, у якім люстраваліся фасады будынкаў, машыны і людзі. Грамовіч.

2. Спец. Вертыкальная праекцыя аб’екта.

[Фр. façade.]

фаса́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фасада. Фасадная сцяна. □ Раніцай сонца прабівалася праз плюшч на вялізную верхнюю тэрасу, што з фасаднага боку. Караткевіч. // Прызначаны для афармлення фасада. Фасадны балкон.

фасге́н, ‑у, м.

Ядавіты бясколерны газ з удушлівым пахам, які пашкоджвае органы дыхання.

[Ад грэч. phōs — святло і genos — род.]

фасге́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фасгену. Фасгенавы пах.

фасе́т, ‑а, М ‑сеце, м.

Спец.

1. Скошаная бакавая грань чаго‑н.

2. Грань адшліфаванага каменя.

3. Рагавіца кожнага з асобных вочак, з якіх складаецца складанае вока членістаногіх.

[Фр. facette.]