факі́р, ‑а,
1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.
2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.
[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)