усма́глы, ‑ая, ‑ае.
1. Зняможаны ад смагі.
2. Перасохлы ад недахопу вільгаці. Усмаглыя губы.
усма́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1. Дайсці да знямогі ад смагі. Усмаг араты за дзень у полі.
2. Перасохнуць ад недахопу вільгаці. Усмагла зямля, патрэскалася.
3. Разм. іран. Вельмі захацець выпіць.
усма́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад усмажыць.
усма́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. усмажваць — усмажыць.
усма́жвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да усмажыцца.
2. Зал. да усмажваць.
усма́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да усмажыць.
усма́жыцца, ‑жыцца; зак.
Смажачыся, згатавацца; добра прасмажыцца. Усмажылася мяса. □ Але яшчэ не паспела ўсмажыцца яечня, як палкоўніку далажылі, што салдат Грачык згубіў вінтоўку. Сабаленка.
усма́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.
Смажачы, згатаваць; добра прасмажыць. На прыпеку старая ўсмажыла яечню, наліла кубачак сырадою, паклала акрайчык хлеба і ўсё ўпрошвала, каб хаця ела [Галя]. Грахоўскі.
усма́к, прысл.
Разм.
1. Са смакам; з апетытам. Снедаюць.. [Ларыса і Даніла] ўсмак, бо ўсё на стале свежае, гарачае. Кулакоўскі.
2. Да поўнага задавальнення, удосталь. Канечне, я мог бы не спяшацца і наогул не ўставаць так рана, паспаць усмак: да пачатку змены было далёка. Вышынскі. Некалі начаваў у.. [Васіля] пасля сходу, пагаварылі тады ўсмак, спадабаўся чалавек: разумны, гаспадарлівы. Быкаў.
усмакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Упадабаць якую‑н. страву. Ён усмакаваў смажаныя грыбы.