уска́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. ускакваць — ускочыць (у 1–3 знач.).
уска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускочыць (у 1–3 знач.).
ускаламу́ціцца, ‑муціцца; зак.
Стаць, зрабіцца каламутным; замуціцца (пра ваду, вадкасць). То дзьме «марапа» — вецер з поўдня, гонячы невысокія пеністыя хвалі, то раптам пачынае лютаваць шалёны «норд» і так расхвалюе мора, што яно ўскаламуціцца аж да дна. Хомчанка.
ускаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак.
1. што. Зрабіць каламутным; замуціць (ваду, вадкасць). Першыя купальшчыкі так ускаламуцяць ваду, што ніхто не захоча больш лезці. Пальчэўскі.
2. перан.; каго-што. Вывесці са стану спакою, усхваляваць. Гэты чалавек не толькі нечым кінуўся.. [Галі] ў вочы. Сваім праніклівым позіркам, здавалася, ён зірнуў ёй у душу і там усё ўскаламуціў, узрушыў. Сабаленка. Страшна.. [Антанюку] парушыць свой пенсіянерскі спакой, ускаламуціць абывацельскую самазадаволенасць жонкі, дачок. Шамякін.
ускаламу́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ускаламуціць.
ускаламу́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. ускаламучваць — ускаламуціць (у 1 знач.).
ускаламу́чвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ускаламуціцца.
2. Зал. да ускаламучваць.
ускаламу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ускаламуціць.
ускалма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.
Стаць, зрабіцца калматым; узлахмаціцца, растрапацца. Чорныя бліскучыя валасы рассыпаліся, ускалмаціліся, але маці ні на што не звяртала ўвагі. Мележ.
ускалма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., каго-што.
Зрабіць калматым; узлахмаціць, растрапаць. — Вось што! — Барыс ускалмаціў Рэме валасы і загадаў: — Маўчок. За справу. Шашкоў.