Verbum

керага́з, ‑а, м.

Род бясшумнага прымуса, у якім згарае газа. Кірыла смажыў сабе на керагазе яечню, варыў густую чорную каву. Шамякін.

керамзі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Порысты будаўнічы матэрыял у выглядзе гравію або шчэбеню, які вырабляецца паскораным абпальваннем легкаплаўкіх глін і прымяняецца для атрымання лёгкага бетону і жалезабетону.

[Грэч. kéramos — гліна.]

керамзітабето́н, ‑у, м.

Лёгкі бетон, у якім запаўняльнікам з’яўляецца керамзіт.

керамзітабето́нны, ‑ая, ‑ае.

Выраблены з керамзітабетону. Керамзітабетонныя панелі.

керамзі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да керамзіту. Керамзітавы завод. Керамзітавыя вырабы.

кера́мік, ‑а, м.

Спецыяліст па кераміцы, ганчарнай справе.

кера́міка, ‑і, ДМ ‑міцы, ж.

1. Ганчарная вытворчасці ганчарнае майстэрства. Развіццё керамікі.

2. зб. Ганчарныя вырабы. Павільён керамікі. Будаўнічая кераміка. Мастацкая кераміка.

3. Маса, з якой атрымліваюць такія вырабы.

[Грэч. keramikē.]

керамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да керамікі. Керамічная вытворчасць. // Зроблены з керамікі (у 3 знач.). Керамічныя трубы. Керамічны посуд.

ке́ранка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Грашовы папяровы знак, які быў выпушчаны Часовым урадам Керанскага.

ке́раншчына, ‑ы, ж.

Палітыка контррэвалюцыйнага Часовага ўрада Керанскага пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г.