Verbum

ке́нар, ‑а, м.

Разм. Канарэйка-самец. Прыціхлі ў адной клетцы кенар з канарэйкай, а ў другой — шчыглы. Пестрак.

кена́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Канарэйка-самка.

кенатро́н, ‑а, м.

Двухэлектродная электронная вакуумная лямпа, якая служыць вентылем у выпрамніках пераменнага току.

[Ад грэч. kenós — пусты і (элек)трон.]

кена́ф, ‑у, м.

Паўднёвая аднагадовая травяністая расліна сямейства мальвавых, з валакна якой вырабляюць шпагат, канаты, мешкавіну. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад лац. cannabis — каноплі.]

кенгуро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кенгуру. // Зроблены з футра кенгуру. Кенгуровы каўнер.

2. у знач. наз. кенгуро́выя, ‑ых. Сямейства сумчатых млекакормячых, да якога адносяцца кенгуру, мускусны кенгуровы пацук і інш.

кенгуру́, нескл., м.

Сумчатае аўстралійскае млекакормячае з доўгімі заднімі і кароткімі пярэднімі нагамі, якое перамяшчаецца скачкамі.

[Англ. langaroo з аўстрал.]

кенды́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна, валакно якой выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад цюрк. кендыр — каноплі.]

кені́ец,

гл. кенійцы.

кені́йка,

гл. кенійцы.

кені́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Кеніі, кенійцаў, належыць ім. Кенійскі народ. Кенійская газета.