кейф, ‑у, м.
Разм. Прыемная бяздзейнасць і адпачынак.
[Араб. kaif.]
кейфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак.
Разм. Аддавацца кейфу. Кейфаваць пасля абеду.