Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдеёжзілмноруыэюя-.’
бвзлмнпрўхц

зя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і зя́ваць. Жыжка, як шчупак, выкінуты на бераг, пачаў зяўкаць сваім роцікам, і хапаць паветра, але словы не ішлі. У зале пачуўся лёгкі смех. Ермаловіч.

зя́ўнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да зя́ваць.

зяўну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зяўнём, зеўняце; зак.

Аднакр. да зява́ць.