Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвжзлноруыэ’
абвгджйклмнпрстухцшэ

ду́цца, дуюся, дуешся, дуецца; незак., на каго-што і без дап.

Разм. Злавацца, крыўдзіцца. І тут я заўважыў, што Міхаіл Мікалаевіч дуецца на мяне. Шынклер.

дуць, дую, дуеш, дуе; незак.

Разм. Тое, што і дзьмуць.

•••

І ў вус (сабе) не дуе — тое, што і у вус (сабе) не дзьме (гл. дзьмуць).