Verbum

буж, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе металічнага стрыжня або гумавай трубкі, які выкарыстоўваецца ў медыцыне для даследавання трубчастых органаў.

[Фр. bougie.]

бужава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; незак., каго-што.

Даследаваць бужам.

бужа́не, ‑жан.

Гіст. Назва групы ўсходніх славян, якія жылі ў вярхоўях Заходняга Буга і ў канцы 10 ст. увайшлі ў Старажытна-рускую дзяржаву.

бужані́на, ‑ы, ж.

Вараная свініна асобага прыгатавання.