Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

бук, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Вялікае лісцевае дрэва сямейства букавых з гладкай светла-шэрай карой, цвёрдай драўнінай і пахучым лісцем. / ‑у; у знач. зб. Нарэзаць буку.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Абцасы з буку.

бу́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да буку. Букавы лес. Букавыя арэхі. // Зроблены з буку. Букавы стол.

2. у знач. наз. бу́кавыя, ‑вых. Назва сямейства раслін, да якога адносяцца дуб, бук, капітан і інш.

букалі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да буколікі. Букалічная паэзія.

буквае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Іран. Чалавек, які прыдае большае значэнне знешняму боку чаго‑н., дробязям, чым сутнасці справы; фармаліст.

буквае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Іран. Жан. да букваед.

буквае́дскі, ‑ая, ‑ае.

Іран. Які ўласцівы букваеду.

буквае́дства, ‑а, н.

Іран. Чыста знешняе, фармальнае тлумачэнне чаго‑н., якое наносіць шкоду сэнсу, сутнасці.

буква́р, ‑а, м.

Кніжка для першапачатковага навучання грамаце. Чытаць буквар. □ Ад старэйшага брата, другакласніка Міхася, Петруську застаўся буквар. Краўчанка.

буква́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да буквара. Букварны перыяд навучання.

бу́квіца, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства губакветных.